Ik ben Ligaya, een mix van Nederlands-Filippijnse afkomst. Inmiddels ben ik al 15 jaar met mijn man Erik en samen met onze twee zoons wonen wij in Hendrik Ido Ambacht. In mijn werkende leven ben ik ergotherapeut in het mooie Hoeksche Waard.

Een belangrijk moment in mijn leven was toen ik in verwachting was van ons eerste kindje, tijdens de 20 weken echo was het linker handje niet te zien, de dagen erna ben ik naar verschillende ziekenhuizen geweest voor aanvullende onderzoeken, conclusie was dat onze zoon inderdaad geen linker hand had. De rest van de zwangerschap verkeerde ik in een mix van shock, ongeloof en verdriet. Onze zoon Vince kwam verder gezond op aarde. Een heerlijk mannetje dat goed groeide en nieuwsgierig de wereld in keek.

De zoektocht naar informatie en contact met anderen in vergelijkbare situaties leidde ons naar de wereldwijde vrijwilligersorganisatie e-NABLE, waar kinderen geboren met een korte arm 3D-geprinte protheses konden krijgen. Geïnspireerd door dit initiatief, hebben Erik en ik zelf een 3D-printer aangeschaft en zelf Stichting e-NABLE Nederland opgericht. Meer hierover is te lezen op de website van Stichting e-NABLE Nederland https://enablenederland.nl/e-nable-nederland/

In die tijd kwamen we ook in aanraking met de Handvereniging, een bron van verbinding met andere ouders van kinderen met vergelijkbare uitdagingen. Ik werd bestuurslid en heb actief deel genomen aan de vergaderingen en het organiseren van bijeenkomsten. Door gebrek aan voorzitterschap bestond de Handvereniging op een gegeven moment alleen nog maar als besloten Facebookpagina.

Vorig jaar heb ik via Facebook Margot Cruijsen en Charlotte Opraus ontmoet ieder met hun eigen “Limb difference” verhaal en motivatie om te helpen. Samen met hen ben ik een nieuw avontuur aangegaan met praktisch dezelfde doelen waar de Handvereniging voor stond, verbinding. Wij zijn sinds 24-1-2024 de trotse voorzitters van de nieuwe Hand en Arm Stichting. Dit doe ik met veel plezier omdat ik graag aan andere nieuwe ouders wil laten zien dat ze niet alleen zijn in hun zoektocht naar steun, “lotgenoten” contact en kennis over dit onderwerp.

Werkzaam in onderwijs en kinderopvang. Samen met mijn man Pim trotse mamma van Jolijn en Ella. De reden voor deze stichting heeft alles te maken met onze oudste dochter. Zij heeft namelijk een verworven handafwijking. 

Inmiddels is onze dochter alweer een paar jaar ouder, ze is een zorgeloze peuter die opstaat en naar bed gaat met een grote lach op haar gezicht. Dat doet me iedere dag zo goed. Voorheen heb ik me hier meer zorgen om gemaakt. Ze ziet er natuurlijk anders uit dan de meeste mensen om haar heen en ook voor de toekomst had ik als ouder veel vragen. Ik vond gelukkig vrij snel de besloten Facebook groep met ouders en leden die hierin ervaring hebben en ik vond niet anders dan herkenning en geruststelling. Wat een warm bad om in terecht te komen! 

Na meerdere uitwisselingen van verhalen en ervaringen met andere lieve en openhartige mensen, met uiteraard ieder hun eigen hand- of armafwijking, verspreid door heel Nederland (waaronder ook Ligaya) ontstond de ambitie om meer te doen. Zo komt het dat we deze stichting hebben opgericht. Na avonden overleggen, vele uurtjes nieuwe vaardigheden eigen maken zoals een website bouwen, social media onderhouden en een huisstijl neerzetten zijn we nu hier. 

Er zit zoveel kracht en opluchting in herkenning. Als je weet dat er anderen zijn zoals jij, als je ergens terecht kan met je vragen van iemand die écht weet hoe het is; dat geeft zelfvertrouwen. En dat zelfvertrouwen wil ik iedereen meegeven, van jong tot oud. Je bent namelijk écht prachtig en uniek, precies zoals je bent. Jolijn zegt het inmiddels vaker wanneer anderen opmerkingen maken of vragen naar haar arm; “Ik ben Jolijn, met één hand en één arm, en ik kan álles!”